معنی رستی خور - جستجوی لغت در جدول جو

رستی خور

لغت نامه دهخدا

گیتی خور

آنکه از همۀ نعمت های جهان بهره ور شود

فرهنگ فارسی عمید

رستی خوار

روزی خوار، روزی خور، بهره بر

فرهنگ فارسی عمید

رستی خوردن

(تُ فَ خوَرْ / خُر دَ)

غذا خوردن. نان خوردن. روزی خوردن. خوردن رزق و غذا:
رستی خورم ز خوانچۀ زرین آسمان
وآوازۀ صلا به مسیحا برآورم.
خاقانی.
شو خوانچه کن از زهره دلان پیش که گیتی
رستی خورد از خوانچۀ زرین سمایی.
خاقانی.
و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خور و مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

رستی خوار

(گِ رَ / رُو کَ دَ / دِ)

رستی خورنده. روزی خوار. روزی خور. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به رستی و رستی خور و رستی خوردن شود، بهره برنده. متمتع. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

روزی خور

روزی خورنده. روزی خوار:
نشاید همه کشتن از بهر خویش
که روزی خورانند از اندازه بیش.
نظامی.
و رجوع به ترکیبات مترادف آن شود

لغت نامه دهخدا

مستی خون

(مَ جِ)

دهی است از بخش پشت آب شهرستان زابل. واقع در 15هزارگزی جنوب خاوری بنجار و 3هزارگزی راه فرعی بند زهک به زابل. آب آن از رود خانه هیرمند تأمین میشود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گیتی خور

(حُ فُ)

از تمام نیکیهای گیتی بهره ورشونده. متنعم شونده. متلذذ به لذایذ گیتی:
همچنان لشکرکش و دشمن کش و دیناربخش
همچنین گیتی خور و میری کن و نیکی فزای.
منوچهری.
رجوع به جهان خور شود

لغت نامه دهخدا

رستی خوار

روزی خوار روزی خور، بهره مند متمتع

فرهنگ لغت هوشیار

رستی خوار

((~. خا))

روزی خوار، روزی خور، بهره برنده، متمتع

فرهنگ فارسی معین

معنی رستی خور - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما